استجابت دعاي تو يا او !

يك كشتي گرفتار درياي طوفاني شد و غرق شد و تنها دو تن از سرنشينان اين كشتي كه شنا بلد بودند توانستند خود را به يك جزيره خشك كوچكي برسانند.

اين دو نفر دو دوست قديمي بودند. به جزيره كه رسيدند فهميدند راهي براي نجات در اينجزيره ندارند جز اينكه به درگاه خداوند دعا كنند تا آنان را نجات دهد. براي اينكه بفهمند دعاي چه كسي مؤثرتر است، جزيره را به دو قسمت تقسيم كردند و هر يك در بخش خود شروع به دعا كردند.

مرد اول از خدا غذا خواست. صبح روز بعد، يك درخت پر از ميوه را در كنار خود ديد. مرد خوشحال شد و مشغول خوردن ميوه‌ها شد. قلمرو مرد دوم همانطور خشك و لم يزرع باقي ماند و چيزي عايدش نشد.

پس از يك هفته، مرد اول احساس تنهايي مي‌كرد و از خداوند طلب يك همدم كرد. روز بعد كشتي ديگري غرق شد و تنها نجات يافته آن يك زن بود كه به طرف جزيره شنا كرد و به مرد اول رسيد. در طرف ديگر جزيره، مرد دوم چيزي نداشت.

چيزي نگذشته بود كه مرد اول از خداوند طلب خانه، لباس، و غذاي بيشتر كرد. روز بعد، انگار كه سحر و جادويي شده باشد همه چيزهايي كه مرد اول خواسته بود برايش فراهم شده بود. با اين حال، مرد دوم هنوز هيچ چيز برايش آماده نشده بود.

در نهايت، مرد اول دعا كرد كه يك كشتي به جزيره برسد تا او و همسرش بتوانند جزيره را ترك كنند. صبح روز بعد، يك كشتي در سمتي از جزيره كه مربوط به مرد اول بود لنگر انداخت. مرد اول با همسرش سوار كشتي شدند و تصميم گرفت مرد دوم را تنها در جزيره رها كند.

مرد اول فكر كرد كه دوستش شايسته دريافت نعمت‌هاي خداوند نيست چون به هيچ يك از دعاهاي او پاسخ داده نشده بود.

وقتي كشتي در حال ترك جزيره بود، مرد اول صدايي غرش‌وار از آسمان‌ها شنيد: «چرا دوست خود را در جزيره تنها مي‌گذاري؟» مرد اول جواب داد: «اين نعمات براي من است چون من بودم كه براي دريافت آنها دعا كردم. دعاهاي دوستم مستجاب نشد پس سزاوار چيزي نيست.»

صدا با حالتي توبيخ‌گونه به او گفت: «تو اشتباه مي‌كني! دوست تو تنها يك دعا كرد كه به من به آن پاسخ دادم. اگر دعاي او را مستجاب نمي‌كردم، تو هيچ يك از اين نعمت‌ها را دريافت نمي‌كردي.» مرد اول گفت: «به من بگو دوستم چه دعايي كرده بود كه من بايد همه اينها را مديون او باشم؟» صداي آسماني گفت: «او دعا كرد كه به همه دعاهاي تو پاسخ داده شود.»

همه مي‌دانيم كه نعماتي كه به عطا مي‌شوند فقط نتيجه دعاهاي ما نيست بلكه عامل اصلي آن دعاهاي ديگران در حق ماست. براي دوستان خود ارزش قائل شويد و كساني كه شما را دوست دارند تنها نگذاريد.